"Czułość i obojętność" R. Ligocka

"Autorka w najnowszym tomie felietonów Czułość i obojętność, z właściwą sobie życiową mądrością doskonale opisuje istotne punkty na naszych życiowych mapach. Jak nadać życiu właściwy kierunek, tęsknoty, które tkwią w każdym z nas; za ładem w życiu, sensem, stabilnymi korzeniami, za miłością i szacunkiem."

Od przeczytania "Dziewczynki w czerwonym płaszczyku" jakoś strasznie polubiłam jej felietony. I dziś właśnie skończyłam najnowszy. Pani Roma swoimi felietonami odpowiada tak jakby na pytania jakiegoś kwestionariusza, mi bardzo przypominało to dziecięcą zabawę jaką były "Złote myśli". Opowiada na przykład o swojej ulubionej potrawie, o cechach jakich szuka u mężczyzny, ulubionych bohaterach literackich... Niby temat krótki, ale jak wiele można prawd życiowych w nim zawrzeć. Zachwycałam się każdym felietonem, czytałam w nich jakieś takie ogólne prawdy, z wieloma spostrzeżeniami bardzo chętnie się zgodzę.

"W Polsce łatwo jest się pokłócić. Każdego dnia - na ulicy, w sklepie, na poczcie, kiedy tylko jestem w złym humorze i mam ochotę na kłótnię, mogę tę kłótnię mieć. Mam wrażenie, że u nas wszyscy ogromnie się nie lubią, strasznie sobie przeszkadzają i tylko czekają, żeby dać temu wyraz. A kiedy już dojdzie do kłótni, jej świadkowie obserwować będą akcję z kamiennymi twarzami albo z wyrazem zajadłej niechęci, lub też podzielą się błyskawicznie i niepotrzebnie na zwolenników jednej lub drugiej strony".*

Pod koniec wyjaśnia też czemu nigdy nie nazywa miejsc, które opisuje. Dla mnie dodatkowo zyskują wtedy aurę jakiejś tajemniczości i magii. Podobają mi się także jej rysunki, takie niby mniej doskonałe a piękne.



A i jeszcze się pochwalę, że inny cytat wybrany przeze mnie do akcji "cytaty z 52 książek" został nagrodzony. Wybrałam "Kod Leonarda da Vinci".

* s. 171

5/6