"Morderca bez twarzy" H. Mankell - audiobook

Po moim pierwszym dobrym spotkaniu z audiobookiem postanowiłam spróbować po raz kolejny. Tym razem także wybrałam Mankella, ale żeby moja historia z Wallanderem miała w końcu normalny początek, zaczęłam od pierwszej książki o policjancie z Ystad. Lepiej późno niż wcale, jak to mówią.

„Morderca bez twarzy” to pierwsza z dziewięciu książek o losach Kurta Wallandera. Pierwsze polskie wydanie miało miejsce w 2004 roku, choć w Szwecji książka ukazała się już w 1991 roku. Kurta poznajemy już jako rozwodnika, któremu ciężko pogodzić się z odejściem żony. Ciężko sytuacja z córką także nie pomaga mu się pozbierać. Sprawy nie ułatwiają dwa okropne morderstwa na parze starych rolników w jednej ze szwedzkich wiosek. Mordercy po storturowaniu małżeństwa potrafili jeszcze nakarmić konia. Kto robi coś takiego? Najpierw morduje, a potem martwi się o zwierze, tak jakby mógł spokojnie oddzielić od siebie oba czyny. Jedynym tropem jaki mają policjanci jest jedno słowo jakie wypowiedziała staruszka przed śmiercią – „zagraniczny”. Zaczynają więc szukać winnych wśród obcokrajowców przebywających w niedaleko położonych ośrodkach dla uchodźców. Sprawa jednak szybko wychodzi na jaw, coraz większe zainteresowanie wzbudzając wśród rasistów. Jeden z nim dzwoni do Wallandera i grozi mu podpaleniem obozu dla uchodźców. W krótkim czasie okazuje się, że policjanci oprócz morderców pary staruszków, muszą szukać zabójcy pewnego Somalijczyka. Dwie poważne sprawy, nacisk „z góry” oraz coraz głośniejsze ruchy nacjonalistyczne zajmują cały czas policjantów z Ystad. Brak jakichkolwiek poszlak, oprócz tego, że staruszek prowadził podwójne życie, o którym nie wiedziała ani jego żona ani sąsiedzi. Nagle na światło dzienne wychodzą olbrzymie pieniądze, choć małżeństwo było postrzegane jako dużo biedniejsze. Czy osłabiony prywatnymi problemami Wallander będzie potrafił dać sobie z tym wszystkim radę? A może przez to nie będzie mógł dostrzec niektórych faktów dotyczących obu spraw?

Książki słucha się dobrze, choć ciężko było mi się przestawić z głosu Adama Ferency na głos Marcina Popczyńskiego, którego chyba nawet nie kojarzę. Czas akcji rozgrywał się od stycznia do lipca, więc patrząc na to, sprawa naprawdę była ciężka do rozwiązania. Szczególnie przypadły mi do gustu opisy zimowych miesięcy. Taka zimna Szwecja działa dobrze na wyobraźnię podczas nocnych podróży, lub w czasie słuchania w łóżku, gdy na oknem wieje wiatr.

Kryminał jako całość mi się podobał, choć uważam że późniejsze książki o losach Wallandera są lepsze. Oczywiście podejrzewam, że duży wpływ ma tu także to, że jest to audiobook. Nie każdy lektor potrafi dobrze wczuć się w rolę i idealnie odczytać daną książkę. Jeśli miałabym wybierać, to Adam Ferency lepiej daje sobie radę z kryminałem Mankella.

Nie chcę jednak książce niczego ujmować, ponieważ akcja momentami naprawdę przypomina film sensacyjny. Nie brakuje pościgów, walki czy dużych obrażeń po starciu z mordercami. Książka wciąga, a ja niekiedy słuchałam jej dużo dłużej niż powinnam. O śnie przypominały mi już tylko bolące od słuchawek uszy. Po raz kolejny się nie zawiodłam, ani kryminałem, ani audiobookiem. Teraz czas na kolejne powieści Henninga Mankella, bo jeszcze zostało mi pięć do zapoznania się z całą historią policjanta z Ystad.

4,5/6