"1Q84" (tom 3.) H. Murakami

Wydawnictwo: Muza S.A

Język oryginału: japoński

Tłumaczenie: Anna Zielińska-Elliott

Rok wydania: 2011

Ilość stron: 512

Dwa pierwsze tomy trylogii „1Q84” Murakamiego bardzo mi się podobały, dlatego tym trudniej jest mi pogodzić się z moimi odczuciami po przeczytaniu ostatniej, trzeciej części. Nie czytałam recenzji innych osób, ale podejrzewam, że są pozytywne, a jedynie ja nie odczułam przyjemności w czytaniu tej książki. Miałam wrażenie, że ostatnia część była na siłę przedłużana, większość momentów autor pokazywał z trzech różnych perspektyw, dając nam pełniejszy, choć często uzupełniony o niepotrzebne elementy obraz sytuacji. Historię z trzeciego tomu można by było zmieścić w połowie obecnej objętości książki.

Jeżeli chodzi o treść to autor w dalszym ciągu rozwija rozpoczęty wcześniej wątek Tengo i Aomame oraz historię Eriko Fukady, Little People i sekty Sakigake. Nie będę przybliżać tu różnych faktów, by nie psuć przyjemności z czytania osobom dopiero zaczynającym przygodę z tą trylogią.

Trzeci tom nie odbiega od poprzednich stylistycznie czy językowo, pod tym względem nie można niczego zarzucić Murakamiemu czy tłumaczce. Minusem jest jednak brak napięcia, bardzo wolno rozgrywająca się akcja oraz niewiarygodna łatwość głównych bohaterów w radzeniu sobie z przeciwnikami. Jedynymi momentami, w których coś jakby się „ruszyło”, były wizyty tajemniczego mężczyzny podającego się za inkasenta NHK. Naprawdę spodziewałam się po tym tomie najwięcej, a okazało się, że jest najsłabszym ze wszystkich trzech.

Przyznaję otwarcie, że bardzo się nudziłam czytając tą książkę, a jej lektura trwała rekordowe trzy tygodnie. Nie chcę jednak nikogo od niej zniechęcać, może ja po prostu jej nie zrozumiałam, albo trafiła na zły okres w moim życiu. Naprawdę nie wiem. Mimo wszystko uważam, że każdy powinien ją przeczytać, chociażby po to, by mieć pełny obraz sytuacji i poznać zakończenie tej miłosnej historii.