Wernisaż mojej wystawy - mała relacja

15 lutego odbył się wernisaż wystawy moich zdjęć pt. "Moje Roztocze". Jak już wcześniej tutaj pisałam, pomysł wystawy nie był mój, ale wykorzystałam daną mi okazję przez Studenckie Koło Informacji Naukowej "Palimpsest", do którego należę i spróbowałam swoich sił jako "artysta fotograf", co w moim przypadku było bardzo amatorskie, jak mi powiedział pewien znający się na tym fachu pan. 

Przed wystawą było wiele różnego stresu: brak odpowiednich zdjęć, problemy z tytułem wystawy, organizacją, plakatem, promocją w mediach itd. Straszona wywiadami, fotografami i innymi krytykami sztuki miałam wiele wątpliwości odnośnie tej całej akcji. Szczęście w nieszczęściu sprawiło, że o wystawie dowiedziało się niewiele osób, w większości moi znajomi. Ale owszem, w lokalu o tej krytycznej godzinie 20:00 było bardzo tłumnie, choć raczej nie z mojego powodu. Dobrym zabiegiem, który pozwolił zapełnić sale był występ grupy "No Potatoes" w tym samym czasie. 

Czy naprawdę spodziewałam się wielu osób? Nie, bo jestem nikomu nieznaną osobą, szczególnie w dziedzinie fotografii. W tym samym czasie odbywało się chyba kilka innych wernisaży w Lublinie, więc o mediach mogłam pomarzyć, choć od razu zaznaczam, że bardzo się ciesze, że nie było mnóstwa wywiadów i pytań w stylu: "dlaczego zrobiła Pani to i to zdjęcie?", "co Pani czuła fotografując tego motyla?". Było miło i kameralnie. Wywiad był, ale tylko jeden, do Radia Lublin i właściwie nie o zdjęciach, a o Roztoczu. 

Jednak chciałabym wspomnieć o osobach, które przyszły, wśród nich byli przede wszystkim moi bliżsi i dalsi znajomi. Niezmiernie cieszę się, że niektórym chciało się przebyć ten kawałek drogi od ich mieszkań i ciepła pokojów, co w taką pogodę było wyczynem. Niektórych przybycia byłam pewna, bo wiem, że zawsze są by mnie wspierać, ale też przybyli tacy, którzy mnie bardzo zaskoczyli, z racji tego, że na co dzień nie mamy może jakiegoś super kontaktu. Niestety zabrakło też osób, na które bardzo liczyłam, a jak się okazało, tego dnia nie miałam w nich wsparcia. 

Dziękuję jeszcze raz tym, którzy tego dnia ze mną byli i świetnie się bawili. Dziękuję pomysłodawcy wystawy, którego niestety zabrakło i organizatorom, w tym przede wszystkim "Palimpsestowi" i właścicielowi lokalu Caxmafe. Może to mój pierwszy i ostatni raz, a może to wszystko dopiero się zaczyna. 

Tutaj prezentuję tylko część zdjęć (z tych, które wystawiałam pokazuje Wam jedynie 1/3), pozostałe możecie oglądać na moim facebook'owym profilu, a wystawa będzie czynna jeszcze przez miesiąc, więc zapraszam do Caxmafe, ul. Staszica 1, Lublin.