Kulturalne narzekanie #1 - Facebook

Ten wpis zapoczątkuje serię wpisów o tym, co mi przeszkadza/męczy mnie/irytuje w dzisiejszym świecie. Na początek o Facebook’u, bo mam wrażenie, że dla niektórych to cały świat.

Podobnie pewnie jak Wy, mam w znajomych sporo osób, w końcu przez tyle lat nagromadziło się sporo tych znajomości – kilka lat edukacji, różne zainteresowania i spotkania, ale także imprezy. Z tej racji bardzo się ucieszyłam, gdy portal wprowadził podział na bliskich, zwykłych i dalszych znajomych – w końcu mogłam ograniczyć wpisy od osób, które kiedyś znało się dobrze, a po latach okazywało się, że np. dziecko, nowa miłość czy praca poprzewracały tej osobie w głowie zupełnie, a jednocześnie ich irytujące wpisy nie mogą być powodem urwania kontaktu. 

Nie wiem czym dla Was jest ten portal, ale dla mnie to przede wszystkim miejsce, w którym mam wszystko w jednym miejscu: przede wszystkim nowości z różnych stron – już nie potrzebuję przeglądania kilkunastu portali codziennie, by wiedzieć co i jak, dalej oczywiście kontakt z ludźmi, niektórzy od dołączenia do FB nagle przestali odbierać telefony i smsy, bo przecież „pogadamy na fejsie”, a na końcu możliwość uczestniczenia w dyskusjach i grupach. 

Wydaje mi się jednak, że sporo ludzi FB potraktowało po prostu jak bardziej rozbudowaną „Naszą Klasę”. I ku mej zgrozie publikując ze swojego życia prawie wszystko! A później dziwią się, że ich zdjęcia lądują na wiocha.pl czy innych tego typu portalach, dziwią się, że znajomi o nich rozmawiają, bo jak nie rozmawiać, gdy ktoś publikuje zdjęcia usg zanim wspomni o tym rodzinie? Albo przykład z wczoraj (przyznam, że to chyba on przelał czarę) znajoma wrzuciła wpis za pośrednictwem komórki o treści „Pogotowie...” – no przepraszam bardzo, ale gdybym ja miała taką sytuację to chyba ostatnie, co bym robiła to wrzucała takie informacje na Facebooka. Nie wiem czym to jest powodowane. Albo np. informowanie wszystkich znajomych, że przed chwilą/dziś „rzuciła mnie dziewczyna/rozpadł się mój związek/itd.” ludzie naprawdę szukają współczucia na FB? Ja z reguły uważam, że publicznie nie powinno się pisać o sprawach, które nas bolą/nie udały nam się itd., zwłaszcza, gdyby podpisujesz się imieniem i nazwiskiem, bo ludzie są zazdrośni, zawistni i tak naprawdę cieszą się z porażek innych – nie zawsze oczywiście, ale sporo takich osób każdy w tych znajomych pewnie ma, nie wrogów, ale właśnie takich, co cieszą się, jak się coś komuś nie uda, bo sami za wiele tego szczęścia w życiu nie mieli. I powiem Wam, że ja bardzo długo byłam taką naiwną, co zawsze widziała w ludziach dobro, niestety za wiele już kopniaków miałam, więc im mniej inni wiedzą tym lepiej. Nawet nie wiecie do ilu osób tak naprawdę dociera to, o czym piszecie w swoich statusach. Nie karmcie trolli ;)

Podobna sprawa ma się ze zdjęciami – rozumiem wrzucić 1-2 lub kilka z danej okazji, ale cały folder? W którymi widać, że nawet fotki nie zostały przejrzane i wyselekcjonowane? Do tego ta moda na oznaczanie, zwłaszcza w nieporadnych sytuacjach/z głupią miną – warto wtedy pomyśleć czy chciałoby się być na miejscu tej osoby. Nie raz widziałam jak dziewczyna, która namiętnie „fociła” i publikowała zdjęcia z imprez, później oznaczając znajomych, sama obraziła się, gdy dwa razy wypłynęło jej niekorzystne zdjęcie. Podobnie sytuacja ma się z młodymi matkami, rekordzistka dodaje zdjęcia codziennie, a dziecko ma dopiero 2 miesiące plus to całe informowanie o każdym kroku, kupce, nowym słowie lub menu na dzisiejszy dzień dla maleństwa. 

Ostatnio widzę także modę na informowanie wszystkich o tym, gdzie dana osoba jest na imprezie, z kim, ile i co pije, itd. Cieszę się, że się bawią, bo od tego jest młodość, ale z drugiej strony nie rozumiem powodu pojawiania się tych komunikatów. Skoro jest tak dobrze, to po co wchodzić na FB za pośrednictwem telefonu? Takie wpisy dają zupełnie inny sygnał. 

I pamiętajcie, Facebook to fajny portal, ale warto korzystać z niego trochę rozważniej. Bo czy sami chcielibyście być bombardowani informacjami o tym wszystkim, co zazwyczaj serwujecie innym? Myślę, że po jakimś czasie z pewnością było by to męczące ;) No i jakby nie patrzeć - chociaż to daleko idący wniosek - to także w jakimś stopniu wizytówka każdego z nas.