"Kudłata" D. Berg

„Kudłata” Doroty Berg promowana jest jako książka antydepresyjna. I jeśli tak teraz na nią spojrzę to faktycznie taka jest. Choć w trakcie lektury i łzy mi w pewnym momencie popłynęły. Fajny i ciekawy debiut. Ot, dobra lektura na zimowe wieczory.

Tytułową kudłatą jest Wiktora Turska, rozwódka z dwojgiem dzieci. Po rozstaniu z mężem szuka pracy, by jakoś związać koniec z końcem. Na szczęście ma swoje baby-jagi: Edytę, Gośkę, Agę i Patrynię, które pomogą jej w każdej sytuacji, a co piątek w strumieniach wina oczekują spowiedzi z całego tygodnia. Kudłata, jako Matka Polka stara się, żeby to dzieciom było najlepiej, a o swoim szczęściu nie chce myśleć, bo po co dzieci mają się nią z kimś dzielić. Odrzuca facetów stylem bycia, od razu pokazuje, że nie w głowie jej randki i romanse. Każdy chce ją zeswatać na siłę, a jakikolwiek uśmiech mężczyzny, jej matka przyjmuje jako obietnicę małżeństwa dla córki. Niestety, przejścia z byłym mężem na długo i bardzo skutecznie wyleczyły Wiktorię z marzeń o królewiczu na białym koniu. W jej poukładanym życiu, nie ma czasu na podjęte spontanicznie decyzje. Przynajmniej tak to widzi ona sama. Dlaczego, więc na propozycję kolegów z pracy w sprawie weekendu na Mazurach nagle się zgadza? Przecież taki wypad całkiem do niej nie pasuje. A może tylko ona na siłę chce ukryć swoje prawdziwe ja za maską, którą zakłada do pracy?

Świetna książka dla kobiet, pełna codzienności, problemów jakie dotyczą każdej z nas. O przyjaźni, strachu przed miłością, rozstaniem, śmiercią. O tym, co tak naprawdę jest w życiu ważne i na co powinno się zwracać uwagę. Powieść w kolorach tęczy, nie tylko czarno-biała, bo przecież życie jest kolorowe.

Muszę przyznać, że początkowo nie mogłam przyzwyczaić się do stylu, w jakim pisze pani Berg. Wydawał mi się zbyt prosty, wzięty z codziennej mowy. Po jakimś czasie jednak stwierdziłam, że każdy inny nie pasowałby do tej książki. Momentami miałam skojarzenia z Bridget Jones i „Lejdis”.

Wydaje mi się, że warto przeczytać. Ja po jej skończeniu poczułam jakąś radość.

4,5/6

PS. A TU Dorota Berg opowiada o swojej książce.

Książkę do recenzji otrzymałam od wydawnictwa Prószyński.