Audiobooki! - jak to wygląda u mnie

W ostatnim roku wśród „przeczytanych” przeze mnie książek coraz bardziej wzrasta liczba audiobooków. Jeszcze ponad rok temu rękami i nogami zapierałam się, że książka w drukowanej postaci to jest to, co lubię i na nic innego nie dam się namówić. Pierwsza powieść w postaci audio to „Mężczyzna, który się uśmiechał” Henninga Mankella, lektorem jest Adam Ferency i to wysłuchany fragment, z jego wspaniałym głosem, przekonał mnie bym spróbowała. I to był strzał w 10! 

Od tej pory trochę już ich wysłuchałam, jeszcze więcej czeka na półce na swoją kolej. Stwierdziłam, że najlepiej pochodzą mi kryminały i reportaże, przy powieściach obyczajowych po prostu się nudzę, może dlatego, że kiepsko dobierani są lektorzy. Cieszę się także ze współpracy z Biblioteką Akustyczną, bo ceny audiobooków nie są małe, a moja biblioteka niestety ich nie posiada. 

Na czym słucham? Najprościej – w telefonie, albo ze słuchawkami (w grupie osób, w podróży itd.) albo po prostu z głośnika telefonu, zwłaszcza gdy jestem sama w domu lub słuchawki przeszkadzają mi w wykonywaniu różnych czynności. Nie bawię się z mp3 czy innymi zabawkami. Z prostego powodu – jestem dość roztrzepana, często się spieszę, więc mogłabym zapomnieć zabrać to urządzenie, za to telefonu nie zapominam prawie nigdy, do tego mam jednocześnie cały czas go pod ręką, jakby ktoś usiłował się ze mną skontaktować. 

Kilka razy spotkałam się z zarzutem, że słuchanie książek to nie czytanie, że jako osoba widząca, powinnam pozostać przy książkach drukowanych, audiobooki pozostawiając niewidomym. Zabawne, dla mnie nie liczy się forma książki tylko jej treść, a to w jaki sposób ją odbieram nie powinno nikomu przeszkadzać. W porównaniu z poprzednim rokiem wzrosła także liczba przeczytanych przeze mnie książek, niewiele, bo tylko o kilka, ale właśnie te kilka stanowią audiobooki w moim przypadku. 

Dzięki audiobookom nie rozstaję się z literaturą na czas sprzątania, zmywania, spacerów, nudnej drogi np. do sklepu czy na uczelnię, a także w ciemności. Teraz brak światła podczas burzy nie jest już żadnym problemem ;) Wyrobiłam w sobie także większą podzielność uwagi i uodporniłam się na to opowiadanie do ucha, tak, bym nie zasypiała. 

A jak u Was wygląda przygoda z audiobookami? Wahacie się podobnie jak ja jeszcze niedawno czy stanowczo im odmawiacie? A może jeszcze nie mieliście okazji żadnego posłuchać, mimo ogromnych chęci? Miło mi będzie poczytać także o Waszych ulubionych lektorach i książkach audio.