"Pięćdziesiąt twarzy Greya" E.L. James

Wydawnictwo: Sonia Draga
Język oryginału: angielski
Tłumaczenie: Monika Wiśniewska
Rok wydania: 2012
Ilość stron: 608

„Pięćdziesiąt twarzy Greya” to powieść, o której słyszała chyba większość osób, mających chociaż minimalną styczność z portalami kulturalnymi. Reklamowany jako niesamowity, pełen seksu bestseller, który przywędrował do nas z Ameryki. Pierwotnie powieść powstała jako fanfik do słynnej sagi „Zmierzch” i przedstawiała związek głównych bohaterów w bardziej erotycznej i odważnej postaci. Później ewoluowała do formy ebook’a, a jakiś czas temu została wydana w wersji papierowej. Opis na okładce sugeruje raczej banalność fabuły z erotycznymi wstawkami. Czym, więc świat się tak zachwyca? Niestety ciężko mi znaleźć na to odpowiedź.

Spokojna, niczym niewyróżniająca się studentka ostatniego roku literatury angielskiej musi wyręczyć chorą koleżankę w zrobieniu wywiadu z bogatym dobroczyńcą ich uczelni. W ten właśnie sposób Anastasia Steele poznaje przystojnego i bardzo bogatego Christiana Greya. Ona dziewica, niedoświadczona w związkach z mężczyznami, on niejeden związek ma już za sobą, chociaż interesuje go tylko namiętność i erotyczne zniewolenie. Wbrew pozorom ci dwoje dogadują się idealnie i znajdują w tej sytuacji coś dla siebie: Anastasia początki seksualnych doświadczeń, a Christian kolejną chętną do łóżkowych igraszek. 

Główna bohaterka nie ma w obie nic ciekawego: jest bezbarwna, spokojna, cichutka i strasznie niezdarna, trochę bardziej rozkwita u boku bogatego przedsiębiorcy. Ale nawet wtedy jej sprzeciw czy nietypowe zagranie jest raczej elementem gry niż cechą kształtującego się charakteru. Tytułowy Grey to idealny mężczyzna, rodem z Harlequinów, zawsze przygotowany, z manierami i pieniędzmi oraz nigdy niezapominający o prezerwatywach, które ma chyba w każdym pomieszczeniu i ubraniu. Do tego ta „miłość”, dwa przeciwieństwa i nagle wielka wzajemna fascynacja. Hmm, czy tego już gdzieś kiedyś nie było? Pewnie, że było, nie raz i nie dwa. Autorka bowiem garściami czerpie z wcześniej powstałych powieści. 

Skąd więc te listy bestsellerów? Ta ogólna wariacja i wszechobecne „must have”? Ano stąd, że ludzi od wieków interesują tematy tabu, i pewnie niektórzy się zdziwią, bo przecież scen erotycznych teraz wszędzie pełno, więc co takiego może być tu. Moim zdaniem już dawno nie było we wszystkich mediach promowania książki za pomocą haseł: „erotyczna powieść”, „iskrząca seksem” czy „porno dla mamusiek”, i to najprawdopodobniej przyciąga czytelników do powieści. 

Samą książkę czyta się bardzo szybko, fabuła jest wciągająca, nie ma zbędnego przedłużania, skupia się raczej na konkretach, czyli seksualnej relacji głównych bohaterów. Opisów scen łóżkowych jest aż nadto, można by nimi obdzielić kilka innych książek, bez szkody dla „Pięćdziesięciu twarzy Graya”. Przeczytałam ją raczej z ciekawości, ponieważ dostałam ją w dniu premiery jako nagrodę w konkursie, sama bym nie wydała na nią prawie 40 złotych. Ciężko powiedzieć czy mi się podobało, bo to jednak z tych książek, które nie wymagają od czytelnika ruszania głową, a jedynie przewracania kolejnych kartek. 

Największy minus oprócz banalnej fabuły? Jest nim zdecydowanie wydanie powieści, a dokładnie papier, który jest okropnie cienki i w dotyku przypomina ten gazetowy oraz fatalne klejenie książki. Styl powieści także pozostawia wiele do życzenia, dużo więcej spodziewałam się po narracji studentki literatury angielskiej, zaczytującej się w powieściach klasycznych. Najgorzej jednak wspominam liczne, zupełnie niepotrzebne powtórzenia, np.: ciągłe wspominanie o przygryzaniu wargi przez główną bohaterkę czy fragmenty z „moją wewnętrzną boginią”. 

Ta książka to raczej ciekawostka, z gatunku tych, które mają za zadanie odprężyć i rozbawić.Raczej nie znajdziecie tu nic, co mogłoby Was jakoś mocno zaskoczyć.